قشم؛ سرزمین آب و آئینه

          علی نقی نجاری پور 
            بازدید : 117
          دوشنبه 11 فروردین 1393
           نظرات (0)
        

پایان یک قشم پایان ناپذیر:

انگار دستی از فراسو برای قشم سفری بی پایان را رقم زده بود. گوشم را می گیرم تا با هر بار رها کردن آن صدای دریای پارس در هیاهوی شهر گم نشود و پیچک خاطراتش در ازدحام حجم انبوه اوهام افراشته شود...

شب بعد از دیدن تخم گذاری لاکپشت ها به خانه برگشتیم. امید به دنبالم آمد و گفت برگردد دوباره لاکپشت ها آمده اند گفتم نه دیگه امید جان می خوام بخوام فردا صبح سرحال بلندشم. امروز تمام انرژی هایم تخلیه شده است می خواهم استراحت کنم تا برای فردا و دیدن دلفین ها خسته نباشم.

آقای فتاحی گفت فردا ساعت 8:30 کنار ساحل باشید. صبح ساعت 7:30 بیدار شدیم و به سمت ساحل حرکت کردیم. خانواده یلدا کوچولو و سه خانم دیگر هم آمدند. سوار قایق شدیم و برای دیدن دلفین ها به دل دریا زدیم و تا کناره های هنگام رفتیم و در ساحل پشت جزیره هنگام که به دلیل شن های براق و نقره ای که سطح ماسه ها را پوشانده است و به ساحل نقره ای معروف است اندکی بی قراری هایمان را قرار دادیم. هرگز نباید این شن ها را با خودمان بیاوریم این کار به محیط زیست هنگام آسیب می رساند. یادمان باشد؛ کاری نکنیم که به قانون زمین بر بخورد... ساحل آن زیبایی مسحور کننده ای دارد که من را یاد ساحل چمنی چابهار انداخت...