مراسم عقد
در گذشته ، پدر و مادر داماد ، دختری را برای پسر خود پیشنهاد می دادند ؛ اگر پسر با پدر و مادر ، هم رأی میشد ، توسط بزرگان فامیل یا یکی از ریش سفیدان محل از دختر موردنظر خواستگاری میکردند ؛ تا روز ازدواج ، عروس و داماد ، خیلی کم همدیگر را می دیدند ؛ اما حالا این مراسم فرق میکند ؛ معمولا پسر و دختر همدیگر را می پسندند و بعد از پذیرش خانواده ، از دختر خواستگاری میشود ؛ پس از آزمایش خون و نبود مشکل ، عروس و داماد ، همراه فامیل ، در دفتر ثبت ازدواج حضور می یابند و مراسم عقد توسط سر دفتر رسمی انجام می گیرد ؛ گاهی نیز نماینده ثبت ازدواج در خانه ها حاضر میشود و مراسم عقد در آنجا صورت می گیرد ؛ بعد از عقد ، افراد حاضر به داماد و عروس تبریک می گویند و از حضار با شیرینی و نوشیدنی پذیرایی می شود ؛ در خانه بر سر داماد وعروس ، نقل و بادام سبز و سکه و اسکناس می ریزند ؛ زنان فامیل و دوست و همسایه که در خانه جمع هستند ، آن شب را به جشن و سرور می پردازند ، آواز می خوانند و دف و دایره می زنند .
مراسم به دست کردن حلقه
این مراسم در قدیم وجود نداشته و جدید است و نوپا می باشد ؛ خانواده داماد و عروس بعد از مشورت و توافق ، شبی را در نظر میگیرند تا داماد با خانواده و خویشاوندان به خانه عروس رفته و حلقه ازدواج همراه با طلا و جواهرات به عروس بپوشاند ؛ این مراسم با حضور زنان صورت میگیرد و داماد در حضور آنان ، حلقه را در دست عروس میکند و بعد بین جمعیت حاضر ، شیرینی توزیع میشود .در این مراسم ، اقوام نزدیک ، هدایایی اگر دارند به عروس و داماد تقدیم میکنند و همچنین بر سر آنها اسکناس می ریزند .
مراسم حنابندان
این مراسم ، یک شب قبل از عروسی برگزار میشود و در این مراسم ، دست و پای عروس و داماد به طور جداگانه ، حنابندی میشود؛ گاهی اوقات ، جوانان در حنابندی با داماد مشارکت کرده و دست و پای خود را حنا میگیرند ؛ حنابندی داماد ، ساده است ولی بر روی دست و پای عروس با حنا تصاویر گل میکشند و آن را نقش می بندند .
مراسم عروسی
مخارج عروسی بر عهده داماد است ؛ این مراسم در دو روز وسه شب برگزار میشود ؛در بعضی نقاط هم به یک روز کاهش یافته است ؛در گذشته در این روستا هر دو روز ، نهار و شام از طرف داماد برای اهالی طبخ میشد و جوانان با سینی بر دست و سر ، که در آنها بشقاب و کاسه پر از غذا بود به خانه ها می بردند و بعدها این رسم به یک روز تقلیل یافت و بردن غذا به خانه ها هم با خودرو صورت گرفت ؛ دیگهای غذا را داخل خودرو می گذاشتند و دم در هر خانه ای که می رسیدند ، صاحبخانه با ظروف شخصی خود ، غذا را میگرفت ؛ حالا دیگر از آن رسم خبری نیست ؛ چون این کار ، خرج زیادی داشت ؛ البته در روز آخر ، مردم روستا برای صرف شام به خانه داماد دعوت میشوند ؛از مهمانانی هم که از بیرون از روستا می آیند پذیرایی میشود ؛ ناگفته نماند که خانواده هایی که وضع مالی خوبی دارند بنا به تشخیص و سلیقه خود ، مانند گذشته از اهالی پذیرایی میکنند و غذا را در سطح روستا توزیع می نمایند .
در گذشته ، شب اول عروسی به شب دزدی و شب دوم به شب فاشتی معروف بوده ؛ در شب اول به عروس لباس سبز می پوشانند و در حیاط ، قسمتی از دیوار را تزیین و کف حیاط را مفروش میکنند و برای عروس و داماد ، مبل می گذارند ؛در گذشته در شب دزدی ، چهره عروس را با پارچه نازک یا تور می پوشاندند تا کسی چهره او را نبیند و به همین دلیل ، این شب را شب دزدی می نامیدند .
فردای آنروز هنگام عصر ، داماد را در حیاط خانه خود بر روی صندلی نشانده و میزی را که وسایل لازم بر روی آن گذاشته اند ، جلوی او قرار می دهند ؛ بعد آرایشگر سر و صورت داماد را در حضور جمع ، اصلاح میکند ؛ این مراسم به سرتراشی معروف است ؛ در هنگام سرتراشی ، چند نفر ، مدایحی را در وصف پیامبر و خلفا می خوانند و مردم با صلوات جواب میدهند .
بعد از اتمام سرتراشی ، مردان و زنان خانواده و اقوام ، سکه و اسکناس و بادام و شکلات بر سر داماد می ریزند ؛ سپس داماد ، دوش گرفته ولباس نو ( دامادی ) به او پوشانده میشود ؛پوشاندن لباس ممکن است در حیاط خانه و یا در بیرون از خانه ( بیرون از ده ) صورت گیرد ؛سرانجام ، جمعیت پس از نوشیدن شربت ، همراه با ساز و دهل و صلوات در معیت داماد به طرف خانه عروس براه می افتند .
شب هنگام ، زنان ، به خانه عروس میروند ؛ گروه مردان به هیچوجه وارد خانه عروس نمی شوند و داماد توسط یکی از اقوام نزدیک ( پدر یا برادر داماد یا عروس ) به خانه عروس برده میشود ؛ او پس از نشستن داماد در کنار عروس ، سر داماد و عروس را سه بار ، آرام به هم میزند ؛ داماد مدتی می نشیند و زنان حاضر ، دایره و دف میزنند ؛سپس داماد از خانه خارج میشود ؛ مردان نیز در بیرون از خانه ، در جایی که تعیین شده ، همراه با ساز و دهل ، شروع به چوب بازی ( داربازی ) میکنند که تا پاسی از شب ادامه دارد .
در گذشته ، پدر و مادر داماد ، دختری را برای پسر خود پیشنهاد می دادند ؛ اگر پسر با پدر و مادر ، هم رأی میشد ، توسط بزرگان فامیل یا یکی از ریش سفیدان محل از دختر موردنظر خواستگاری میکردند ؛ تا روز ازدواج ، عروس و داماد ، خیلی کم همدیگر را می دیدند ؛ اما حالا این مراسم فرق میکند ؛ معمولا پسر و دختر همدیگر را می پسندند و بعد از پذیرش خانواده ، از دختر خواستگاری میشود ؛ پس از آزمایش خون و نبود مشکل ، عروس و داماد ، همراه فامیل ، در دفتر ثبت ازدواج حضور می یابند و مراسم عقد توسط سر دفتر رسمی انجام می گیرد ؛ گاهی نیز نماینده ثبت ازدواج در خانه ها حاضر میشود و مراسم عقد در آنجا صورت می گیرد ؛ بعد از عقد ، افراد حاضر به داماد و عروس تبریک می گویند و از حضار با شیرینی و نوشیدنی پذیرایی می شود ؛ در خانه بر سر داماد وعروس ، نقل و بادام سبز و سکه و اسکناس می ریزند ؛ زنان فامیل و دوست و همسایه که در خانه جمع هستند ، آن شب را به جشن و سرور می پردازند ، آواز می خوانند و دف و دایره می زنند .
مراسم به دست کردن حلقه
این مراسم در قدیم وجود نداشته و جدید است و نوپا می باشد ؛ خانواده داماد و عروس بعد از مشورت و توافق ، شبی را در نظر میگیرند تا داماد با خانواده و خویشاوندان به خانه عروس رفته و حلقه ازدواج همراه با طلا و جواهرات به عروس بپوشاند ؛ این مراسم با حضور زنان صورت میگیرد و داماد در حضور آنان ، حلقه را در دست عروس میکند و بعد بین جمعیت حاضر ، شیرینی توزیع میشود .در این مراسم ، اقوام نزدیک ، هدایایی اگر دارند به عروس و داماد تقدیم میکنند و همچنین بر سر آنها اسکناس می ریزند .
مراسم حنابندان
این مراسم ، یک شب قبل از عروسی برگزار میشود و در این مراسم ، دست و پای عروس و داماد به طور جداگانه ، حنابندی میشود؛ گاهی اوقات ، جوانان در حنابندی با داماد مشارکت کرده و دست و پای خود را حنا میگیرند ؛ حنابندی داماد ، ساده است ولی بر روی دست و پای عروس با حنا تصاویر گل میکشند و آن را نقش می بندند .
مراسم عروسی
مخارج عروسی بر عهده داماد است ؛ این مراسم در دو روز وسه شب برگزار میشود ؛در بعضی نقاط هم به یک روز کاهش یافته است ؛در گذشته در این روستا هر دو روز ، نهار و شام از طرف داماد برای اهالی طبخ میشد و جوانان با سینی بر دست و سر ، که در آنها بشقاب و کاسه پر از غذا بود به خانه ها می بردند و بعدها این رسم به یک روز تقلیل یافت و بردن غذا به خانه ها هم با خودرو صورت گرفت ؛ دیگهای غذا را داخل خودرو می گذاشتند و دم در هر خانه ای که می رسیدند ، صاحبخانه با ظروف شخصی خود ، غذا را میگرفت ؛ حالا دیگر از آن رسم خبری نیست ؛ چون این کار ، خرج زیادی داشت ؛ البته در روز آخر ، مردم روستا برای صرف شام به خانه داماد دعوت میشوند ؛از مهمانانی هم که از بیرون از روستا می آیند پذیرایی میشود ؛ ناگفته نماند که خانواده هایی که وضع مالی خوبی دارند بنا به تشخیص و سلیقه خود ، مانند گذشته از اهالی پذیرایی میکنند و غذا را در سطح روستا توزیع می نمایند .
در گذشته ، شب اول عروسی به شب دزدی و شب دوم به شب فاشتی معروف بوده ؛ در شب اول به عروس لباس سبز می پوشانند و در حیاط ، قسمتی از دیوار را تزیین و کف حیاط را مفروش میکنند و برای عروس و داماد ، مبل می گذارند ؛در گذشته در شب دزدی ، چهره عروس را با پارچه نازک یا تور می پوشاندند تا کسی چهره او را نبیند و به همین دلیل ، این شب را شب دزدی می نامیدند .
فردای آنروز هنگام عصر ، داماد را در حیاط خانه خود بر روی صندلی نشانده و میزی را که وسایل لازم بر روی آن گذاشته اند ، جلوی او قرار می دهند ؛ بعد آرایشگر سر و صورت داماد را در حضور جمع ، اصلاح میکند ؛ این مراسم به سرتراشی معروف است ؛ در هنگام سرتراشی ، چند نفر ، مدایحی را در وصف پیامبر و خلفا می خوانند و مردم با صلوات جواب میدهند .
بعد از اتمام سرتراشی ، مردان و زنان خانواده و اقوام ، سکه و اسکناس و بادام و شکلات بر سر داماد می ریزند ؛ سپس داماد ، دوش گرفته ولباس نو ( دامادی ) به او پوشانده میشود ؛پوشاندن لباس ممکن است در حیاط خانه و یا در بیرون از خانه ( بیرون از ده ) صورت گیرد ؛سرانجام ، جمعیت پس از نوشیدن شربت ، همراه با ساز و دهل و صلوات در معیت داماد به طرف خانه عروس براه می افتند .
شب هنگام ، زنان ، به خانه عروس میروند ؛ گروه مردان به هیچوجه وارد خانه عروس نمی شوند و داماد توسط یکی از اقوام نزدیک ( پدر یا برادر داماد یا عروس ) به خانه عروس برده میشود ؛ او پس از نشستن داماد در کنار عروس ، سر داماد و عروس را سه بار ، آرام به هم میزند ؛ داماد مدتی می نشیند و زنان حاضر ، دایره و دف میزنند ؛سپس داماد از خانه خارج میشود ؛ مردان نیز در بیرون از خانه ، در جایی که تعیین شده ، همراه با ساز و دهل ، شروع به چوب بازی ( داربازی ) میکنند که تا پاسی از شب ادامه دارد .
گرد فراموشی بر تاریخ کهن بستک 
رزمایش گردان های الی بیت المقدس در میناب
پکاره